به گزارش روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان شهرستان قیروکارزین، کارشناس سلامت میانسالان شبکه بهداشت و درمان این شهرستان« مرضیه همتی» در خصوص کمردرد و بیماری های شغلی در مردان گفت: کمردرد (LBP) شایع ترین شکایت اسکلتی- عضلانی در سراسر جهان است .تخمین زده می شود که %85درصد بزرگسالان در طول زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند. یک بررسی سیستماتیک در سال 2012 تخمین زد که شیوع جهانی کمردرد محدودکننده فعالیت که بیش از یک روز طول بکشد 12 % و شیوع یک ماهه آن 23 % است. در بسیاری از افراد، کمردرد به خودی خود محدود میشود. کمردرد به ندرت، نشان دهنده یک بیماری جدی پزشکی است.

انواع کمردرد:

کمردرد حاد به کمردردی گفته می شود که کمتر از 4 هفته طول می کشد. کمردرد تحت حاد معمولا به عنوان کمردردی که بین 4 تا 12 هفته طول می کشد و کمردرد مزمن به عنوان دردی که برای 12 هفته یا بیشتر ادامه می یابد تعریف می شود.

عوامل خطر:

عوامل خطر مرتبط با شکایات کمردرد شامل سیگار کشیدن، چاقی، سن، جنسیت زن، کار شدید فیزیکی، کار بی تحرک، فشار روانی، سطح تحصیلات پایین، نارضایتی شغلی و عوامل روانی مانند اختلال اضطراب و افسردگی است.

کمردرد غیراختصاصی : اکثریت قریب به اتفاق افرادی که با کمردرد مراجعه میکنند (بیش از 85 درصد) کمردرد غیراختصاصی دارند، به این معنی که بیمار در غیاب یک بیماری زمینه ای خاص کمردرد دارد .بسیاری از این بیماران ممکن است درد اسکلتی عضلانی داشته باشند .اکثر بیماران مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی در عرض چند هفته بهبود می یابند.

علل سیستمیک جدی:

درکمتر از %1 بیمارانی که با کمردرد مراجعه می کنند، علت سیستمیک جدی مثل سندرم دم اسب، سرطان متاستاتیک و...دارند و تقریبا همه ی این افراد به جز کمر دارای علائم دیگری خواهند بود.

کمردرد شغلی: کمردرد در افراد شاغل یک شکایت رایج است. تعیین اینکه آیا کمردرد نتیجه فعالیت شغلی فرد است یا خیر ، بهترین روش برای درمان علائم برای به حداکثر رساندن عملکرد و پتانسیل بازگشت به ظرفیت کامل اشتغال، می تواند چالش برانگیز باشد. کمر درد اغلب اپیزودیک است. اگرچه اکثر اپیزودها در عرض سه ماه بهبود می یابند، عود آن در سال بعد شایع است.

مطالعات مربوط به ناتوانی ناشی از کار نشان می دهد که هر چه بیمار مدت طولانی تری از کار خارج شود، احتمال بازگشت به کار کمتر است. لذا مداخله زود هنگام در محل کار ممکن است ناتوانی طولانی مدت را کاهش دهد و بازگشت به کار را تقویت کند. شواهد خوبی وجود دارد که برخی عوامل روانی اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به کمردرد مداوم مرتبط هستند. (مانند مهارت ناکافی درانجام کار-مدت کوتاه اشتغال درمحل کار (استخدام اخیر) -افسردگی - مصرف مواد-ترس از عود درد با تغییر وضعیت و...) عوامل خطر روانی-اجتماعی موجب تداوم کمردرد می شوند اگرچه خودشان ایجاد کننده کمر درد نیستند.

نقش ورزش در کاهش علائم کمردرد :

ورزش اغلب به بیماران مبتلا به LBP توصیه می شود زیرا به حفظ یا بازیابی انعطاف پذیری، قدرت و استقامت فردکمک می کند.نشان می دهد که ورزش ممکن است علائم را در بیماران مبتلا به کمردرد تحت حاد ( 4 تا 12 هفته) و مزمن (بیش از 12 هفته) (LBP) بهبود بخشد با این حال، مکانیسمی که از طریق آن ورزش ممکن است علائم را بهبود بخشد، مشخص نیست. مطالعات حیوانی نشان داده است که ورزش ممکن است برخی از تغییرات عصبی ناشی از آسیب مرتبط با درد را معکوس کند. این تغییرات عصبی کارایی سیناپسی را بین نورون های درد افزایش می دهد و سیستم درد را "حساس می کند." کارآزمایی های تصادفی سازی و کنترل شده حیوانات آسیب دیده تجربی نشان داده اند که ورزش بسیاری از تغییرات ناشی از آسیب را از طریق معکوس کردن تکثیر سلولی ناشی از آسیب و عوامل نوروتروفیک در گانگلیون های حسی، نخاع و مغز معکوس میکند. این تغییرات با بهبود همه نشانگرهای رفتاری درد در حیوان ورزش کننده همراه است. طرح این مطالعات حیوانی بر روی انسان نشان می دهد که اثرات ورزش شامل تغییرات مطلوب در درد در فرآیندهای عصبی مربوطه در سیستم عصبی محیطی و مرکزی است که به شدت به تولید، حفظ و رفع LBP کمک می کند. علاوه بر این، مطالعات انسانی نشان داده اند که افزایش سیتوکین های پیش التهابی و استرس اکسیداتیو اغلب با LBPهمراه است و ورزش این فرآیندهای التهابی را کاهش می دهد.

خطر ورزش : تشدید کمردرد (LBP) می تواند در طول یا بعد از ورزش درمانی رخ دهد. افزایش LBP به دنبال ورزش اغلب خوش خیم است و به سادگی نشان می دهد که بافت های تولید کننده درد تحریک شده اند. علاوه بر این، در مقایسه با جمعیت های کنترل بدون ورزش، به نظر نمی رسد که ورزش خطر تشدید LBP را افزایش دهد.

ورزش برای کمردرد حاد : کمردرد حاد (کمتر از 4 هفته) پیش آگهی بسیار خوبی دارد. نشان داده نشده است که ورزش در مقایسه با سایر درمان های محافظه کارانه برای LBP حاد مفیدتر است.باید به بیماران توصیه شود که از استراحت در تخت خودداری کنند و تا حد امکان فعال بمانند. بیمارانی که مایل به ورزش هستند ممکن است به اجرای برنامه ورزشی معمول خود ادامه دهند یا تمرینات خانگی را برای کشش و تقویت تنه انجام دهند.

ورزش برای کمردرد تحت حاد و مزمن:

برای بیماران مبتلا به کمردرد تحت حاد و مزمن غیراختصاصی (LBP)، ورزش درمانی توصیه می شود.

انتخاب ورزش: هیچ تکنیک ورزشی برتری نسبت به سایرین برای بیماران مبتلا به LBP تحت حاد و مزمن نشان نداده است این ممکن است به این دلیل باشد که ورزش در همه اشکال اثرات عمومی یکسانی بر فرآیندهای عصبی و التهابی غیرطبیعی مرتبط با LBP تحت حاد و مزمن دارد. ما بیمارانی را که در حال حاضر فعال هستند و ورزش می کنند تشویق می کنیم که به این کار ادامه دهند.

بیماران مبتلا به LBP مزمن که به طور منظم در فعالیت های متوسط تا شدید شرکت میکنند، در مقایسه با بیمارانی که فعالیت بدنی کمتری دارند، درد کمتر و عملکرد بهتری دارند.

برخی از ورزشی ها برای LBP به طور خالصه در زیر ارائه شده است:

پیاده روی :ساده ترین و در دسترس ترین شکل ورزش برای LBP مزمن است. یک مرور سیستماتیک برای درمان دردهای اسکلتی عضلانی مزمن به این نتیجه رسید که راه رفتن ، درد و عملکرد را تا 12 ماه بهبود می بخشد.

ورزش هوازی:ورزش هوازی برای کاهش علائم LBP موثراست. دوچرخه سواری، شنا، راه رفتن روی تردمیل و....

ورزش باعث کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی در طول زمان در بیماران مبتلا به LBP مزمن می شود.

برنامه های مبتنی بر جامعه :بیماران را می توان تشویق کرد تا در برنامه های ورزشی دسته جمعی شرکت کنند. یک مطالعه مشاهده ای شامل 118 بیمار بهبودهای کوتاه مدت و بلندمدت و عملکرد را در LBP مزمن در بیمارانی که به چنین برنامه ای ملحق شده بودند را نشان داد. در مقایسه با پایه، نمرات درد 48 درصد بهبود یافته بود و نمرات ناتوانی 60 درصد در یک سال پیگیری بهبود یافته بود. این برنامه شامل 10 هفته کلاس های گروهی بود که شامل برنامه های آموزشی و ورزشی استاندارد بود.

پیلاتس:مطالعات نشان می دهد که اثربخشی پیلاتس برای LBP مشابه سایر ورزش ها ست و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پیالتس از هر ورزش دیگری برای درمان LBP مزمن مؤثرتر است.

یوگا :یوگا بهبودهای کوچک تا متوسطی را در عملکرد فرد ایجاد می کند. یوگا همچنین با بهبود جزئی درد همراه می باشد.

تمرینات جهت تثبیت ستون فقرات : برنامه های تمرینی تثبیت ستون فقرات بر این تئوری استوار است که نقص در عملکرد عضلات مرکزی منجر به وضعیت ها و حرکات غیر بهینه میشود که به کمردرد کمک میکند. حرکات بهینه بدن مستلزم تثبیت بدن از طریق به کارگیری عضلات مرکزی دیواره شکم، کمر، لگن و دیافراگم است.دراین روش قدرت و وضعیت بدن مورد ارزیابی قرار می گیرد و تمرینات برای اصلاح کمبودهای قدرت و کنترل حرکات مرکزی انجام می شود. تمرینات اصلی معمولا توسط فیزیوتراپیست آموزش داده می شود. مطالعات نشان می دهند که این روش در مقایسه با ورزش نکردن برای LBP مفیدتر است

ورزش برای پیشگیری از کمردرد :پیشگیری از LBP - یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز شامل 23 مطالعه و نزدیک به 31000 شرکت کننده که LBP قابل توجهی در ورود به مطالعه نداشتند، به این نتیجه رسید که ورزش خطر ابتلا به LBP را به طور قابل توجهی درطول یکسال کاهش می دهد. این اثر زمانی که ورزش با آموزش ترکیب شد با اثرات طولانی تر از یک سال همراه بود.

جلوگیری از عود LBP  - بسیاری معتقدند ورزش درمانی ممکن است در پیشگیری ثانویه نقش داشته باشد، به ویژه برای کسانی که مستعد ابتلا به کمردرد مکرر هستند. در یک مرور سیستماتیک که شامل 9 مطالعه مشاهده ای بود، تمرینات پس از درمان برای کاهش میزان عود کمردرد در یک سال مؤثرتر از عدم مداخله بود. امیدوارکننده ترین رویکردها شامل تمرینات انعطاف پذیری و تقویتی عضلات پشتی بود.

منبع خبر

Reference :https://uptodate.ir